Araştırmacılar (Tezel 2015), Türk aile yapısının ataerkil düzenden modern demokratik düzene geçişteki değişimlerini ele alarak farklı aile yapılarını ve aile içi ilişkileri incelemişlerdir. Gözlemler sonucunda; bu değişimlerin çocuk yetiştirme tutumları üzerinde etkili olduğunu, sağlıklı birey olmanın sağlıklı bir aile oluşturmanın bir basamağı , sağlıklı ailelerinde sağlıklı toplumları oluşturmanın bir basamağı olduğu fikrine varmışlardır.  

Aynı zamanda araştırmacılar (Tezel 2015) , Çocuğun büyürken ailesiyle kurduğu sağlıklı iletişimle birlikte, kendi benliğini anlamlandırabileceğini, aldığı bu güven ile birlikte de yaşadığı toplumun sosyo- kültürel özelliklerini daha kolay benimseyebileceğini , diğer bireylerle iletişimin bu yolla daha sağlıklı ve güçlü olacağını savunuyorlar. Geleneksel toplumdaki fiziksel ceza yöntemlerinden ziyade günümüz toplumunda annelerin çatışma önlemek için iyi iletişim kurma inancının daha yüksek  olduğunu belirtiyorlar. Aynı zamanda ,Aile içinde kurulan iletişimin çocuğa model olduğunu ve sosyal ilişkilerin inşasında bunun çok etkili olduğunu belirtiyorlar. Günümüzdeki anne ve babaların öğrenim durumun geçmişten günümüze yükselmesiyle empatinin daha fazla aile içinde kullanılabilir bir nokta olduğunu , anne babaların çocuk gelişimi ve öneminin kavranmasıyla bilgi ve yeterliliğe ihtiyaç duyması ve öğrenmesiyle aile içi ilişkinin güçlendiğini savunuyorlar. Daha önceki araştırmalarda annenin çocukla ilişkisi daha ön plana çıkarılırken babanın da aynı zamanda çocukla iletişim kurmasının çok önemli etkilerinin olduğu fikrini savunuyorlar. Aynı zamanda,  toplum içinde de aile ’den aileye bu rolün değiştiğini  sosyal ekonomik sınıf ayrımına göre bu etkenlerin daha az ya da çok etkili olduğunu düşünüyorlar. Kısaca toparlamak gerekirse ; araştırmacılar ailenin kişinin ilk eğitimini aldığı toplumun sürekliliğinin ve temelinin de bağlı olduğu bir kurum olmasıyla beraber aile içinde oluşan ilişki ve davranış temelinin aile dışındaki sosyal kurumlarla da bağlantılı olduğunu ortaya koyuyorlar, çünkü aile aynı zamanda çocukları sosyal hayata da hazırlayan etkin bir faktör. Sonuç olarak diyebiliriz ki ; Ailenin çocuğa karsı tutumlarının çok önemli olduğu ,aile ve çocuk ilişkilerinin nasıl geliştirebileceğine yönelik de çalışmaların yapılmasını gerektiğini savunan bir noktadalar.

ÖYKÜ YEKEN

Kaynakça
Tezel, Ş. , Cevher,F. , Nilgün, F. 2015. «Türk Toplumunda Aile Çocuk İlişkilerine Genel Bir Bakış.»