Masterson Yaklaşımı: Kavramların Tanımlanması
 
Masterson Yaklaşımı gelişimsel, kendilik ve nesne ilişkileri yaklaşımı olarak tanımlanmaktadır. Gelişimsel terimi bir bireyin kişilik bozukluğu (Kendilik Bozuklukları) yaşamasına neden olan olayları ifade etmektedir. Bu kavramlar, çocuk gelişimi araştırmalarından, özellikle de Margaret Mahler ve Daniel Stern’in çalışmaları ve daha yakın zamanda yapılan ve insan beyninin nöronal düzeyde anne-çocuk ilişkisinden etkilenmek üzere yapılandığını gösteren çalışmalardan faydalanılarak oluşturulmuştur. Özellikle önem taşıyan çalışmalar Allan Schore’un (1994) çocuğun duygulanım düzenlemesinde annenin rolü üzerine yaptığı çalışmalar, Daniel Siegel’in Gelişen Zihin (Siegel, 1999) kitabında anlatılan çalışmaları ve Bowlby’nin (1969, 1988) bağlanma kuramı üzerine çalışmalarıdır.
 
Kişilik bozukluğunun oluşmasında üç faktör rol oynar: Doğa, çevre ve kader. Doğa çocuğun genetik özelliklerini ifade eder. İnsanlar nasıl farklı yeteneklere, farklı zekalara ve dış görünüşlere sahiplerse, aynı şekilde özerk bir kendiliğe sahip olma kapasiteleri de farklıdır. Bazı çocukların hayatta kalmayı başaramadığı ortamlarda bazı çocuklar çok iyi gelişir.

Çevre (beslenme) terimi annenin çocuğun bireyleşen kendiliğini tanıma ve ona gerekli duygusal desteği sağlama kapasitesini ifade eder. Bu terim duygulanım düzenlemesi ve çocuğun gelişmekte olan kendiliğine uyum sağlama gibi faktörleri içerir.

​

Üçüncü faktör olan kader annenin mevcudiyetini, çocuğun ayrılma ve bireyleşmesini destekleme kapasitesini veya çocuğun anneden tedarik elde etmesini ve kullanmasını engelleyen hastalık, ölüm, savaş, açlık ve başka acil durumlar gibi ailenin kontrolü dışında olan faktörleri ifade eder.